Po odzyskaniu niepodległości i wygraniu wojny z Rosja bolszewicką, zaczęły powstawać organizacje społeczne i kulturalne. Również w naszej miejscowości, zawiązała się w 1925 roku Ochotnicza Straż Pożarna. Mimo niewielu zachowanych przekazów, wiemy że udało się to dzięki zarządcy majątku sąsiedniej wioski, Żbiki. To pan Bojanowski dopomógł przy zakupie pierwszej ręcznej pompy i innego sprzętu potrzebnego do gaszenia pożarów. Został również pierwszym Prezesem OSP. Nic więc dziwnego, że oprócz ochotników z Wężewa, do Straży należało wiele osób z majątku Żbiki. Była tak aż do czasów II wojny światowej, kiedy to zostali już tylko strażacy z naszej miejscowości. Przed II wojną światową pobudowano pierwszą remizę strażacką. Powstała ona w centrum wsi, na ziemi przekazanej przez jednego z założycieli, pana Franciszka Błaszczaka. Był to budynek murowany, parterowy, w którym znajdowała się garaż na wóz konny z zapleczem na sprzęt gaśniczy. Obok była sala ze sceną i pomieszczeniem gospodarczym. Na sali odbywały się wiejskie spotkania i potańcówki w okresie zimowym. Latem zabawy organizowano po drugiej stronie ulicy, w sadzie, u pana Ignacego Ostrowskiego, również jednego z założycieli. Do ciągnięcia wozu strażackiego były potrzebne 2 konie. Użyczali ich strażacy – ochotnicy, Franciszek Szczyglak i Ignacy Ostrowski.

W okresie międzywojennym, większość budynków wiejskich była drewniana i pod słomianymi strzechami. Dlatego wyjazdy do pożarów zdarzały się bardzo często. Jako była ówczesna skuteczność, trudno powiedzieć, ale na pewno ratowano co można i ile była można. Największą akcja gaśniczą w tamtym okresie, był pożar miejscowości Zalesie, kiedy to spłonęła niemal połowa zbudowań we wsi. W straży, mimo że ochotniczej, obowiązywał pewien rygor wojskowy. W każdą niedzielę, o godzinie 6:00, ochotnicy na sygnał trąbki zbierali się na zbiórkę. Później, obowiązkowo przeprowadzana godzinną musztrę i inne szkolenia. W zwyczaju było, aby w dni świąt kościelnych i odpustów, maszerować w kolumnie do kościoła parafialnego. W połowie lat 30, strażacy ufundowali kapliczkę u wylotu wsi w kierunku miejscowości Krasne. Ochotnicza Straż Pożarna, jako jedna z niewielu służb, nie została rozwiązana i istniała po wybuchu II wojny światowej. Przez całą okupację strażacy nieśli pomoc w Wężewie i pobliskich miejscowościach. Okupant przekazał nawet motopompę spalinową, która była bardzo wydajna i pomocna przy pożarach. Niestety, gdy się wycofał w 1945, zabrał ją ze sobą.

W latach sześćdziesiątych, dobudowano od strony zachodniej, nową salę. Była parterowa, ale o wysokości ok. 6 metrów i wymiarach 15m x 20 m. Poprawiło to w znacznym stopniu warunki lokalowe naszej straży. Częściej organizowano bale, zabawy i potańcówki. Przyjeżdżało kino objazdowe. W okresie żniw organizowano przedszkole dla dzieci. Pod koniec lat 60, przy skrzyżowaniu dróg, staraniem straży, obudowano betonowymi płytami staw, zamieniają go w zbiornik przeciwpożarowy. Miał ono wybetonowane burty i był ogrodzony siatką. Służył straży i wiosce do lat 90, gdy powstał wodociąg. 1971 roku postawiono wieżę metalową, na której zainstalowano syrenę.

W latach sześćdziesiątych, nasza jednostka, jako pierwsza na terenie gminy, otrzymał samochód strażacki marki Star. W 1975 r., w 50 rocznicę istnienia, OSP Wężewo uhonorowane zostało sztandarem. Uroczystości tej towarzyszyły kiermasze, loterie i inne atrakcje. W tym samym czasie, w jednostce wymieniono starego Stara, na nowy samochód marki Jelcz. Służył on ponad 30 lat. W 2008 roku wymieniono go na samochód marki Mercedes.

W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych istniały w strukturach naszej straży drużyny młodzieżowe. Uczestniczyły czynnie w działalności OSP, w tym szkoleniach ppoż., obozach wakacyjnych i zawodach strażackich. W połowie lat osiemdziesiątych podjęto uchwałę o budowie nowej remizy strażackiej. Przy wydatnej pomocy Urzędu Gminy Krasne i Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, budowę zaczęto w 1987 roku. Jednak tylko dzięki determinacji i zaangażowaniu strażaków-ochotników oraz całej wioski już po trzech latach mogliśmy korzystać nowego budynku. Na południe od starej remizy, która została rozebrana, powstał nowoczesny, piętrowy budynek. W strażnicy, oprócz pomieszczeń typowo strażackich, siedzibę znalazło Koło Gospodyń Wiejskich oraz młodzież zrzeszona w LZS-ie. Budynek służy naszym strażakom i całej wiosce po dzień dzisiejszy. Jedną z tradycji OSP jest uczestniczenie od lat 50, w corocznych zawodach strażackich, na szczeblu gminnym i powiatowym, z wieloma sukcesami. Lata dziewięćdziesiąte, były trudnym okresem w historii jednostki. Dzięki zaangażowaniu strażaków i przyjaciół udało się przezwyciężyć napotkane trudności, w tym próby likwidacji OSP.

W 2012 roku z inicjatywy obecnego Zarządu, powstała na sali znajdującej się na piętrze, świetlica wiejska oraz towarzysząca jej izba tradycji. Świetlica zapewnia możliwość spędzenia wolnego czasu sposób aktywny, jak i stanowi miejsce spotkań lokalnej społeczności. W świetlicy zorganizowano szereg otwartych turniejów: szachowo-warcabowy, bilardowy i w tenisa stołowego. W styczniu 2013 roku zorganizowano I przegląd solistów i zespołów śpiewających kolędy i pastorałki. Ochotnicza Straż Pożarna w Wężewie, mimo długiej historii, wciąż działa bardzo prężnie i stanowi atrakcyjną formę aktywności dla nowych roczników, strażaków-ochotników. Musimy jednak pamiętać o naszych pradziadkach, dziadkach i ojcach, którzy tą Straż stworzyli, tworzyli i tworzą. To dzięki tym którzy odeszli, jak i obecnym, mamy takie szczególne miejsce w Wężewie, gdzie możemy czuć się bezpiecznie i u siebie, a jest to remiza OSP.