Bohater bitwy pod Komorowem z wojny 1920 – Tadeusz Bojanowski. Pierwszy prezes i jeden z założycieli OSP Wężewo.

Bojanowski Tadeusz (23.06.1896 – 07.15.1979), herbu Junosza (23.06.1896 – 07.15.1979), dzierżawca majątku Żbiki (pow. ciechanowski). Syn Michała, właściciela majątku Klice i Jadwigi z Rudowskich z Rumoki (pow. Mława). Urodzony w majątku Klice (pow.ciechanowski).

Ukończył gimnazjum w Mławie, rolnictwo na SGGW w Warszawie. Przy końcu 1918 zaciągnął się do wojska, jako ochotnik – służył w 2 Pułku Ułanów Grochowskich i brał udział w walkach o Lwów, potem przesłany do Tarnowa przeszedł do Ułanów Krechowieckich. W 1920 w Komorowie pod Zamościem, w bitwie z wojskami Budionnego, został ranny w głowę, Odznaczony Krzyżem Walecznych.

Tadeusz Bojanowski poślubił 10.02.1926 Marię z Młynarskich, córkę Mariana przemysłowca, zamieszkałego w Rosji, brata dyrygenta Emila, dyrektora Opery Warszawskiej. Po zakończeniu I wojny światowej, rodzina żony powróciła do Polski i zamieszkała we własnym majątku Młodzianowo, gdzie Tadeusz Bojanowski poznał swoją przyszła żonę.

Do 1939 Tadeusz Bojanowski gospodarował w dzierżawionym majątku Żbiki oraz przez kilka lat, równocześnie, w majątku rodzinnym Klice, który miał objąć w przyszłości. Należał do Związku Ziemian, Związku Plantatorów Buraka Cukrowego oraz do Związku Hodowców Bydła Zarodowego.

Po wybuchu wojny usunięty przez Niemców z majątku Żbiki pracował w majątku Starki (pow. ciechanowski), jako kierownik gospodarstwa. Należał do AK. W 1945 aresztowany przez UB wraz z innymi właścicielami ziemskimi przebywał w więzieniu w Ciechanowie przez 3 miesiące. Po zwolnieniu pracował najpierw w Urzędzie Ziemskim w Przasnyszu, a potem w majątku Zjednoczenia Przemysłu Cukrowniczego na Dolnym Śląsku, gdzie rozpoczął swoją pracę w 1946 od rozminowywania pól.

W 1956 został dyrektorem Stacji Hodowli Buraka Cukrowego Straszkówek, gdzie pracował przez 15 lat, osiągając wysokie wyniki produkcji rolnej, za co został odznaczony w 1956 Srebrnym Krzyżem Zasługi, a w 1964 Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. W 1967 przeszedł na emeryturę, zamieszkał w Warszawie, gdzie zmarł, został pochowany na cmentarzu Powązkowskim.

Dzieci:
1. Anna (ur. 1926), mgr ekonomii, adiunkt w Ośrodku Ekonomii i Organizacji Przemysłu Lekkiego w Łodzi;
2. Maria (ur. 1928), ekonomista w ZZG „Inco” w Warszawie, żona Józefa Janiaka, zm. w 1983, mgr inż. rolnika,
wnuczka: Anna;
3. Magdalena (ur. 1939), mgr filologii romańskiej, nauczyciel języków: francuskiego i hiszpańskiego w średniej szkole katolickiej w Nowym Jorku, żona Karola Ostaszewskiego, mgr ekonomii, zatrudnionego w przedsiębiorstwie handlu zagranicznego wNowym Jorku;
wnuki: Marek,Monika.

Opracowała: Maria Bojanowska (Malina)
Opublikowane: ZIEMIANIE POLSCY XX WIEKU, Życiorysy; Wydawnictwo ARBOR- DiG, Warszawa 1992